در مبحث قبل راجع به سازگاری الکترومغناطیسی صحبت کردیم که شامل تداخل الکترومغناطیسی و حساسیت الکترومغناطیسی تقسیم‌بندی می‌شد. در این مبحث راجع به تداخل الکترومغناطیسی یا همان EMI بحث میکنیم.
تداخل الکترومغناطیسی(نویز الکترومغناطیسی)
اگر در عملکرد یک دستگاه الکترونیکی به سبب تاثیر یک منبع ولتاژ یا جریان خارجی ، وقفه ایجاد شود و مانند گذشته عملکرد مناسبی نداشته باشد آنگاه گفته می شود که در آن تداخل الکترومغناطیسی اتفاق افتاده است. به عنوان مثال تصویر روی صفحه تلویزیون ممکن است با روشن شدن کامپیوتر کنار آن دچار اعوجاج شود یا با روشن شدن موتورسیکلت در کنار ماشین در صورتیکه رادیو روشن باشد ، صداهای نویز دار و خش دار پخش می شود . به این قبیل از پدیده ها تداخل الکترومغناطیسی یا به اصطلاح EMI گفته می شود .
راه‌های انتقال امواج نویز الکترومغناطیسی
امواج الکترومغناطیسی از طریق
1) هدایت الکتریکی و
2) تابش الکترومغناطیسی
می توانند ایجاد تداخل کنند . در روش اول از طریق کابل برق ورودی ، دو شاخه و یا سیستم توزیع برق وارد دستگاه می شوند و در روش دوم با ایجاد میدان های الکترومغناطیسی در فضای دستگاه منجر به اغتشاش و تداخل می شوند.
رایج ترین استاندارد EMI ، CISPR22/EN55022 می باشد که محدوده فرکانسی و شدت تابش امواج الکترومغناطیسی را مشخص می کند .
در جدول زیر محدودیت جذب امواج به صورت رسانایی برای محصولات کلاس B آورده شده است :
کلاس B : تجهیزات و دستگاه‌هایی که در محیط‌های مسکونی و خانگی استفاده میشوند طبق استاندارد EN 55022:2010 به کلاس B تعلق دارند.
در تصویر زیر کران بالای شدت تابش امواج از لحاظ دو استاندارد CISPR2 / EN5502 نشان داده شده است :
در جدول زیر محدودیت تابش امواج در فاصله 10 متری برای تجهیزات کلاس B آورده شده است :
کران مشخص شده برای میزان تابش قابل قبول در استانداردهای مربوطه
